قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
یا أیها الذین آمنوا لا تتخذوا عدوی و عدوکمْ أوْلیاء. اى گرویدگان دشمنان من و دشمنان خود را دوستان مگیرید. تلْقون إلیْهمْ بالْمودة بایشان در نهان دوستى مىافکنید و قدْ کفروا بما جاءکمْ من الْحق. و ایشان کافر شدهاند بآنچه از خدا بشما آید از پیغام راست. یخْرجون الرسول و إیاکمْ بیرون کردند رسول مرا و شما را. أنْ توْمنوا بالله ربکمْ از بهر آنکه شما بگرویدید بالله خداوند خویش. إنْ کنْتمْ خرجْتمْ جهادا فی سبیلی اگر از خان و مان خود که بیرون آمدید کوشیدن را در سبیل من بیرون آمدید: و ابْتغاء مرْضاتی و جستن خشنودى مرا بیرون آمدید. تسرون إلیْهمْ بالْمودة در نهان با ایشان مىدوستى نمائید و أنا أعْلم بما أخْفیْتمْ و ما أعْلنْتمْ و من داناام بآنچه شما نهان میدارید و آنچه آشکارا میکنید. و منْ یفْعلْه منْکمْ و هر که این کند از شما فقدْ ضل سواء السبیل (۱) از راه راست گم گشت.
إنْ یثْقفوکمْ اگر شما را دریابند جاى. یکونوا لکمْ أعْداء شما را دشمنان باشند. و یبْسطوا إلیْکمْ أیْدیهمْ و ألْسنتهمْ بالسوء و دست و زبان گشایند ببد شما و ودوا لوْ تکْفرون (۲) و دوست آن گه شوند که شما کافر شوید.
لنْ تنْفعکمْ أرْحامکمْ و لا أوْلادکمْ سود ندارد و بکار نیاید شما را خویشاوندان شما و نه فرزندان شما. یوْم الْقیامة یفْصل بیْنکمْ روز رستاخیز میان شما داورى برگزارند و خصومت برگسلند. و الله بما تعْملون بصیر (۳) و الله بآنچه شما میکنید دانا و بیناست.
قدْ کانتْ لکمْ أسْوة حسنة فی إبْراهیم شما را به ابراهیم پى بردنى نیکو است و الذین معه و ایشان که بر ملت او بودند و با او بودند. إذْ قالوا لقوْمهمْ آن گه که قوم خویش را گفتند: إنا برآوا منْکمْ ما بیزاریم از شما. و مما تعْبدون منْ دون الله و از آنچه شما مىپرستید فرود از الله. کفرْنا بکمْ کافریم بشما و بدا بیْننا و بیْنکم الْعداوة و الْبغْضاء أبدا و پدید آمدن میان ما و میان شما دشمنى و بژومندى همیشه حتى توْمنوا بالله وحْده تا بگروید بالله خداى یگانه. إلا قوْل إبْراهیم لأبیه مگر در آن یک سخن که پدر را گفت: لأسْتغْفرن لک که ترا آمرزش خواهم. و ما أمْلک لک من الله منْ شیْء و بدست من ترا از خداى هیچیز نیست، اگر نیامرزد من هیچیز نتوانم. ربنا علیْک توکلْنا خداوندا ما پشت بتو باز کردیم، و إلیْک أنبْنا و بدل و کردار با تو گشتیم.
و إلیْک الْمصیر (۴) و بازگشت با تو است.
ربنا. خداوند ما لا تجْعلْنا فتْنة للذین کفروا ما را گمان و شک افزودن کافران مکن. و اغْفرْ لنا و بیامرز ما را. ربنا خداوند ما.
إنک أنْت الْعزیز الْحکیم (۵) که تویى آن عزیز که با تو کس نتاود و ترا غلط نیفتد.
لقدْ کان لکمْ فیهمْ أسْوة حسنة شما را در ابراهیم و قوم او که بر ملت او بودند، پى بردنى نیکوست. لمنْ کان یرْجوا الله و الْیوْم الْآخر آن کس را از شما که از خدا ترسد و روز رستاخیز و منْ یتول و هر که برگردد. فإن الله هو الْغنی الْحمید (۶). الله اوست آن بىنیاز ستوده.
عسى الله أنْ یجْعل بیْنکمْ و بیْن الذین عادیْتمْ منْهمْ مودة. بیگمان الله میان شما و میان ایشان که دشمنى دارید با ایشان از میان کافران دوستى سازد و نهد. و الله قدیر. و الله توانا است. و الله غفور رحیم (۷) و الله آمرزگار و بخشاینده است.
لا ینْهاکم الله باز نمیزند الله شما را. عن الذین لمْ یقاتلوکمْ فی الدین از آن کسان که با شما تیغ نزدند در کار دین. و لمْ یخْرجوکمْ منْ دیارکمْ و بیرون نکردند شما را از خان و مان و سرایهاى شما. أنْ تبروهمْ که نیکویى کنید با ایشان. و تقْسطوا إلیْهمْ و داد ایشان بایشان رسانید إن الله یحب الْمقْسطین (۸) که الله دادگران را دوست دارد.
إنما ینْهاکم الله شما را باز میزند الله. عن الذین قاتلوکمْ فی الدین ازیشان که با شما کشتن کردند در دین. و أخْرجوکمْ منْ دیارکمْ و شما را بیرون کردند از سرایها و خان و مانهاى شما. و ظاهروا على إخْراجکمْ و دشمنان را یارى دادند بر بیرون کردن شما از مکه. أنْ تولوْهمْ باز میزند که ایشان را بدوستى گیرید و بیارى. و منْ یتولهمْ فأولئک هم الظالمون (۹) و هر که ایشان را بدوستى و یارى گیرید، ستم کارانند بر خود.
یا أیها الذین آمنوا اى گرویدگان! إذا جاءکم الْموْمنات چون بشما آید زنان گرویدگان. مهاجرات بریده از خان و مان فامْتحنوهن بر رسید ازیشان. الله أعْلم بإیمانهن و الله خود به داند ایمان ایشان. فإنْ علمْتموهن موْمنات اگر ایشان را بدانید که ایشان بر ایمانند، فلا ترْجعوهن إلى الْکفار.
ایشان را با کافران مفرستید. لا هن حل لهمْ نه زنان گرویدگان حلالاند مردان کافر را. و لا همْ یحلون لهن و نه مردان کافر حلالاند زنان مسلمان را. و آتوهمْ ما أنْفقوا و آن کاوین که ایشان کردند آن مهاجرات را با ایشان فرستید. و لا جناح علیْکمْ أنْ تنْکحوهن بر شما ننگى نیست که آن مهاجرات را بزنى کنید.
إذا آتیْتموهن أجورهن بآن شرط که ایشان را کاوین دهید. لا تمْسکوا بعصم الْکوافر و بمه ایستید نگه داشت زنان کافر، و ایشان را بزنان خویش مشمرید.
و سْئلوا ما أنْفقْتمْ کاوین که آن زن را باز داده بودید باز خواهید. و لْیسْئلوا ما أنْفقوا و تا ایشان هم کاوین آن زن که از ایشان بشما آید بزنى کنید باز خواهند. ذلکمْ حکْم الله یحْکم بیْنکمْ این حکم الله است و کار بر گزاردن میان شما. و الله علیم حکیم (۱۰) و الله داناست و راست دان.
و إنْ فاتکمْ شیْء منْ أزْواجکمْ إلى الْکفار اگر زنى از زنان شما بکافران شود. فعاقبْتمْ و بر پى آن غزائى کنید و غنیمت یابید. فآتوا الذین ذهبتْ أزْواجهمْ مثْل ما أنْفقوا از مال غنیمت کاوین زنان شده فراشویان ایشان دهید. و اتقوا الله الذی أنْتمْ به موْمنون (۱۱) و بترسید از آن خدایى که باو گرویدهاید.
یا أیها النبی اى پیغامبر. إذا جاءک الْموْمنات چون بتو آیند زنان گرویدگان یبایعْنک و بیعت کنند با تو. على أنْ لا یشْرکْن بالله شیْئا بر آنکه بالله انباز نیارند. و لا یسْرقْن و دزدى نکنند و لا یزْنین و زنا نکنند و لا یقْتلْن أوْلادهن و فرزندان خود نکشند. و لا یأْتین ببهْتان و فرزندى از حرام نیارند، یا از شوى پیشین و شوى پسین را گویند که این از تو است بدروغ یفْترینه بیْن أیْدیهن و أرْجلهن و نسبت آن فرزند در دست و پاى افکنند و لا یعْصینک فی معْروف و در تو عاصى نشوند در سخن و فرمان پسندیده نیکو. فبایعْهن بیعت کن با ایشان و اسْتغْفرْ لهن الله و آمرزش خواه از الله ایشان را. إن الله غفور رحیم (۱۲) که الله آمرزگار است و مهربان.
یا أیها الذین آمنوا اى گرویدگان! لا تتولوْا قوْما غضب الله علیْهمْ بدوستى و یارى مگیرید قومى که الله ورشان بخشم است. قدْ یئسوا من الْآخرة نومید شدند از آخرت کما یئس الْکفار چنان که نومید شدند ناگرویدگان منْ أصْحاب الْقبور (۱۳) از دیدار ایشان که در گورهااند.